دختران امام جواد(ع)

در تاریخ از تعدادی به عنوان دختران امام جواد (ع) نام برده شده است که در زیر به برخی اشاره می شود:

حکیمة

حکیمه ، دختر امام جواد علیه السلام، (محدث، متوفی قرن 3 ه) همسر ابو الحسن محدث از احفاد امام سجاد علیه السلام است.این بانوی عالم و گرامی در خانواده عصمت و طهارت پرورش یافت و هنگام ولادت مولایمان، حضرت قائم عجل الله تعالی فرجه حضور داشت.حکیمه بارها آن حضرت (عج) را در زمان حیات پدر بزرگوارش ملاقات کرد و از سفیران و رابطان امامت، پس از رحلت امام عسکری علیه السلام بود.درباره ازدواج امام عسکری علیه السلام با نرجس و ولادت امام مهدی عجل الله تعالی فرجه روایات زیادی از بانو حکیمه نقل شده است.

علامه مجلسی می فرماید: در قبه شریفه که مقبره عسکریین است، قبری منسوب به نجیبه، کریمه، عالمه، فاضله، تقیه، رضیه، حکیمه دختر ابو جعفر الجواد علیه السلام وجود دارد که نمی دانیم چرا با همه فضل و جلالت آشکاری که این بانوی گرامی دارد و محل اسرار امامت بوده، زیارتی برای او قید نشده است.سپس می گوید: سزاوار است که او را با الفاظی که مناسب مقام اوست زیارت کنید [1] . اسامی بانوان مدفون در داخل روضه حضرت معصومه به این صورت است:

زینب

این بزرگوار را برخی دختر امام جواد(ع) دانسته اند. او بعد از وفات حضرت معصومه(س) به قم آمد و گنبدی برمزارش ساخت. از احوالات و زندگی دختر بزرگوار امام جواد اطلاعی چندان در دست نیست. علامه حسن بن مطهر حلی در «المستجاد» و علامه طبرسی در «تاج الموالید» موقع شمردن دختران امام جواد(ع) نامی از وی به میان نیاورده اند. اما حسن قمی در تاریخ قم که قدیمی ترین کتاب در باره قم می باشد به ورود، ساختن گنبد، وفات و دفن وی اشاره نموده است.

ام محمد

در تاریخ قم از وی به عنوان دختر امام جواد نام برده شده است مرحوم سید محسن امین در کتاب شریف اعیان الشیعه، در ترجمه اسحاق بن جعفر بن محمد(ع)، حکایتی از وی نقل کرده که کمال فضل و دانش او را نمایان می سازد بنا بر نقل حسن قمی وی در حرم مطهر فاطمه معصومه(س) دفن شده است.

میمونة

حسن قمی از میمونه و دو خواهر دیگرش (زینب و ام محمد) به عنوان دختران امام جواد(ع) نام برده است. و از آنجایی که چنین نامهایی در میان دختران امام جواد وجود ندارد سخن وی تضعیف می شود.

حادثه ای که در سالهای نه چندان دور اتفاق افتاد وجود قبر وی در حرم مطهر را مسلم ساخت از مرحوم آیت الله حاج آقا حسین مجتهد (جد پدری حرم پناهی ها و جد مادری اشراقیها که آرامگاهش به صورت مرتفع در صحن نو مقابل قبر مرحوم آیت الله شهید شیخ فضل الله نوری بوده است) چنین نقل می شود که هنگام فرش کردن حرم مطهر حضرت فاطمه معصومه(س) با سنگهای مرمر ناگاه روزنه ای به سرداب (در قسمت پایین ضریح حضرت) پیدا شد; دو بانوی صالحه داخل شده متوجه شدند که قبر مطهر حضرت معصومه(س) آنجا نیست، بلکه آن سرداب در پایین حرم مطهر واقع شده، در آن محوطه سه پیکر مطهر و تازه دیدند که گویی همان روز روح از بدنشان خارج شده بود. چنین احتمال داده می شود که یکی از آنان میمونه و دو نفر دیگر که سیاه چهره بوده اند دو تن از کنیزان وی باشند. [2]