امّ البنين، كه نامش «فاطمه» دختر حزام است، زنى رشيد، شجاع و عارف و فاضل و نجيب و با اخلاص بود كه پس از شهادت حضرت زهرا عليها السلام ، به همسرى اميرالمؤمنين عليه السلام در آمد، و صاحب چهار فرزند رشيد به نامهاى عباس، عبداللّه، جعفر و عثمان شد كه هر چهار نفر در كربلا، در ركاب امام حسين عليه السلام جنگيدند و شربت شهادت نوشيدند. امّ البنين براى شهداى كربلا و چهار شهيد خود در مدينه عزادارى مي كرد و در رثايشان شعر مي سرود، واز احياگران ياد كربلا و شهدا بود.
در زيارت امّ البنين عليها السلام مي گويى:
اَلسَّلاٰمُ عَلَيْكِ يٰا زَوْجَةَ وَلِيّ اللّٰهِ،
اَلسَّلاٰمُ عَلَيْكِ يٰا زَوْجَةَ أَمِيرِ المُؤْمِنِينَ،
اَلسَّلاٰمُ عَلَيْكِ يٰا أُمَّ الْبَنِينَ،
اَلسَّلاٰمُ عَلَيْكِ يٰا أُمَّ الْعَبّٰاسِ بْنِ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ عَلِيِّ بْنِ أَبِي طٰالِبٍ،
رَضِيَ اللّٰهُ تَعٰالىٰ عَنْكِ،
وَجَعَلَ الجَنَّةَ مَنْزِلَكِ وَمَأْوٰاكِ،
وَرَحْمَةُ اللّٰهِ وَبَرَكٰاتُهُ.
جستجو در قاموس نور