دختر بزرگوار سیدالشهداء (ع) ، که در علم ، معرفت ، ادب ، توجه به حق و جذبه پروردگار ، کم نظیر و مورد توجه خاص پدرش اباعبدالله الحسین (ع) بود . نام اصلی او را آمنه ، امینه ، امیمه یا امامه هم نوشته اند . لقب سکینه ( یا سُکینه ) از طرف مادرش « رباب » به او داده شد . او که خواهر « علی اصغر » هم بود ، در کربلا حضور داشت و در عاشورا ، سن او حدودا ده تا سیزده سال بوده است . این را از آنجا گفته اند که امام حسین (ع) روز عاشورا به او لقب « خیرة النسوان » ( برگزیده زنان ) داده است و این با کودک بودنش
صفحه 228
نمی سازد . شرح آنچه به مصیبتهای او در حادثه کربلا مربوط می شود ، در کتابهای مقتل ( از جمله در نفس المهموم ) آمده است . روز عاشورا ، چون سیدالشهداء (ع) هنگام وداع با اطفال و زنان ، دید که دخترش سکینه از زنان کنار گرفته و در حال گریستن است ، به او فرمود :
سَیطُولُ بَعدی یا سُکینَةُ فَاعلَمی
مِنک البکاء اِذ الحِمامُ دَهانی
لا تُحْرِقی قَلبی بِدَمْعِک حَسرَةً
مادامَ مِنی الروحُ فی جِسمانی
فَاذِا قُتِلْتُ فَأنتِ اَولی بِالذی
تَأتینَهُ یا خَیرَةَ النسوانِ
این دختر بزرگوار ، که به تعبیر شیخ عباس قمی « زنی با حصافت عقل و اصابت رأی و افصح و اعلم مردمان به زبان عرب و شعر و فضل و ادب » بوده است ،
جستجو در قاموس نور