شام به سرزمین منطقه سوریه ، فلسطین ، لبنان ، اردن و اطراف آنها گفته می شده است . شامات هم می گویند . این سرزمین در صدر اسلام فتح شد و معاویه در دوره عثمان والی آنجا بود و امویان از آن پس بر آن منطقه استیلا یافتند و از حکومت مشروع علی (ع) سر برتافتند . دمشق ، پایتخت امویان بود . یزید هم آنجا حکومت می کرد .
از سرزمین شام در روایات ، نکوهش شده و ائمه از آن به بدی یاد کرده اند . اهل شام بویژه در عهد معاویه ، با علی دشمنی بسیار می کردند و از جمله علل آن تبلیغات گسترده معاویه و امویان بر ضد علی (ع) و بنی هاشم بود و چون در آن منطقه نفوذ و استیلا داشتند ، افکار را بر ضد اهل بیت ، منحرف می ساختند و بذر دشمنی آنان را در دلها می پراکندند . در دوره های بعد هم میان شامیان و عراقیان خصومت و ناسازگاری ادامه یافت و شهرها و مردم عراق ، اغلب زیر بار حکومت دمشق نمی رفتند . سرهای مسلم بن عقیل و هانی را پس از شهادتشان به شام که مقر حکومت یزید بود فرستادند .
صفحه 240
اهل بیت سیدالشهداء (ع) پس از واقعه کربلا که به اسارت دشمن در آمدند ، ابتدا به کوفه و از آنجا به شام برده شدند و چند روزی در دمشق اقامت کردند . دیدارشان با یزید در دارالخلافه در همین شهر بود که حضرت زینب و امام سجاد (ع) در بارگاه یزید خطبه خواندند و یزید را رسوا ساختند .
جستجو در قاموس نور