مجله «فوکوس» آلمان فاش کرد: «آلیکیس دبلیو» نژادپرست 28 ساله آلمانی، قبل از ورود به دادگاه «لوندس کریچ» در شهر «درسلان» در شرق آلمان از تصمیمش به قتل «مروه الشربینی» خبر داده بود.
آلیکس دبلیو، چندی قبل از دادگاه، در پارکی، «مروه» را به خاطر داشتن حجاب تروریست خوانده بود. او در دادگاه استیناف با 18 ضربه چاقو، این زن مجبة باردار را جلو دیدگان قاضی و مأموران، شهید کرد و مأمور دولتی حاضر، شوهر او را که به قصد دفاع از همسرش برخواسته بود، به گلوله بست!
جدای از سکوت رسانه ای غرب، علت چراغ سبز دستگاه قضایی و امنیتی آلمان برای به وجود آمدن چنین فاجعه ای و تحلیل اهداف پیدا و پنهان این رخداد تلخ، چیزی است که ما به دنبال آن هستیم. ما در پی پاسخ به این پرسشیم که باز شدن درب شهادت به روی این زن مسلمان محجبه، برآیند ترس غرب از چه چیزی است؟
مارلین فرنج در کتاب «جنگ علیه زنان» اعتراف می کند که «صنعت استفادة جنسی از زن»، نخستین بار توسط بانک جهانی و صندوق بین المللی پول و آژانس توسعه بین المللی آمریکا برنامه ریزی و حمایت شد.»(1)
این مسئله بیانگر این مهم است که تبانی ثروت و قدرت، مستلزم همراهی این دو در مسائلی است که پایه های قدرت و ثروت آن دو را مستحکم می کند. بر کسی پوشیده نیست که تجارت انسان و صنعت استفاده جنسی از زن، یکی از عوامل تخدیری و درآمدزایی جهان کنونی و حتی بالاتر از تجارت اسلحه و مواد مخدر قرار دارد.
فرانتس فاون، نویسنده مشهور فرانسوی و نگارنده کتاب «دوزخیان روی زمین» می گوید: شاید فردی تا مدت های زیادی با زندگی کردن با یک فرد مسلمان نفهمد که یک مسلمان گوشت خوک نمی خورد و... ندارد. اما به مرور زمان فرد به مسلمانی او پی می برد؛ اما هر فردی با دیدن «چادر» در همان برخورد نخست، خود به مسلمان بودن جامعه ای پی می برد. به تعبیر او «از روی طرز لباس پوشیدن جامعه که به وسیله عکس ها و یا فیلم های مستند ارائه می شود، می توان در بدو امر نوع جامعه ای را شناخت.»(2)
7 بهمن 1357، پاریس، نوفل لوشاتو، سه روز قبل از ورود امام راحل به ایران، در پاسخ به خبرنگار فرانسوی درباره وضعیت حجاب و پوشش اسلامی بعد از به دست گرفتن قدرت فرمود: «زنان شجاع ما دیگر از بلاهایی که غرب به عنوان تمدن به سرشان آورده است، به ستوه آمده اند و به اسلام پناهنده شده اند.»(3)
به راستی چرا امام در آن مقطع، از حجاب به عنوان نماد اسلام در برابر نماد غرب یاد کرد و چرا فرانسوی ها به عنوان کشوری که خاستگاه و خیزشگاه تفکر لیبرال دمکراسی به شمار می رفت از حجاب و پوشش اسلامی واهمه داشتند. در حساس ترین مقطع تاریخی و با آن وقت محدود مصاحبه، یکی از سؤال های کلیدی خود را به حجاب اختصاص داده بودند؟
به اعتراف ژنرال های فرانسوی حاکم بر الجزایر، الجزایر را حجاب زنان آن کشور از چنگان آنان بیرون آورد؛ وقتی راهپیمایی زنان محجبه ایران را مشاهده کردند، زنگ خطر برای جهان لیبرال دمکراسی به صدا درآمده بود. اوریانا فلانچی، خبرنگار ژورنال فرانسوی که با شخصیت های برجستة سیاسی دنیا مصاحبه کرده بود و نوعاً در مصاحبه های خود پیروز بود و مخاطب را به انفعال می کشاند، باز بر مسئله حجاب و پوشش اسلامی زوم کرد، برخورد عالمانه همراه با اقتدار امام دربارة مسئله حجاب، فلانچی را عصبانی و منفعل کرد. امام پرده از واقعیتی برداشت که انقلاب با آن پیروز شد و استمرار انقلاب ما بستگی به حفظ و پاسداری از این پرچم است.
«سؤال: خواهش می کنم امام، باید هنوز از شما سؤالات زیادی بکنم. مثلا از این چادر که بر من پوشانده اند تا به خدمت شما برسم و شما به زور به زنان می پوشانید. به من بگویید چرا زنان را مجبور می کنید که خود را مخفی کنند در زیر پوششی که پوشیدن آن مشکل و بیهوده است؟ که با آن نه می شود حرکت کرد، در حالی که همان زنان نشان داده اند که مثل مردان اند. مثل مردان مبارزه کردند، زندان کشیدند، شکنجه دیدند و مثل مردان انقلاب کردند؟
امام: زنانی که انقلاب کرده اند، زنانی هستند که پوشش اسلامی داشته اند و یا دارند. نه زنان شیک پوش بزک کرده مثل شما، که این ور و آن ور می روند بدون پوشش و یک دو جین مرد را دنبال خود می کشند. عروسکانی که بزک می کنند و به خیابان ها می آیند و سر و سینه و موی و فرم بدن خود را نشان می دهند، بر ضد شاه قیام نکردند. هیچ کار مفیدی انجام ندادند. نمی دانند خود را چگونه مفید قرار دهند. نه به صورت اجتماعی، نه به صورت سیاسی و نه حتی به صورت حرفه ای و تخصصی و این بدین دلیل است که خود را به نمایش می گذارند، برای مردان و حواس پرتی می آورد و آزارشان می دهد، همچنین باعث حواس پرتی سایر زنان و آزار و حسرت آنان می شود.
سؤال: صحیح نیست امام، در هر حال منظورم فقط یک پوشش نیست، بلکه چیزی است که باعث عقب افتادن زنان از انقلاب می شود. همین که زنان نمی توانند در دانشگاه با مردان تحصیل کنند و نه با مردان می توانند کار کنند، نه اینکه در دریا و استخر با مردان شنا کنند و باید جداگانه با چادر شیرجه بروند، راستی با چادر چگونه می شود شنا کرد؟
امام: تمام این مسائل ربطی به شما ندارد. رسوم و آداب ما به شما مربوط نیست. اگر پوشش اسلامی را دوست ندارید، مجبور نیستید بپوشید. برای اینکه پوشش اسلامی، برای زنان و جوانِ حسابی است...
سؤال: متشکرم. حالا که به من می گویید، زود برش می دارم. ولی به من بگویید زنی مثل من، که همیشه بین مردان زندگی کرده و مو و سینه و گوش های خود را نشان می داده و در جبهة جنگ با سربازان خوابیده، آیا به نظر شما یک زن بی اخلاق یا پیرزنی ناحسابی هستم؟
امام: این را وجدان شما می داند. من احوالات شخصی را قضاوت نمی کنم. نمی توانم بدانم که زندگی شما اخلاقی بوده یا غیر اخلاقی و یا چگونه با سربازان به سر برده اید. این چیزهایی که گفتم، در زندگی طولانی ام به این تجربه رسیده ام که اگر پوشش نباشد، زنان نمی توانند به نحو مفید و سالمی کار کنند و نه حتی مردان قوانین ما قوانین باارزشی هستند.»(4)
تصویب قانون منع حجاب در مدارس و دانشگاه های فرانسه، اذیت و آزار زنان مسلمان محجبه و تروریست خواندن آنان و... نشان از ترس و واهمة جهان غرب و کارتل ها و تراست هایی دارد که درآمدزایی آنان بستگی به فرهنگ عریان گری و فلسفه لذت است. امروز حجاب زن مسلمان فراتر از یک اعتقاد، به یک سمبل اسلام اصیل و استکبارستیز مبدل شده است.
«تورنتو استار» در مقاله ای با عنوان «حجاب پرچم است نه لباس» منطق فرانسه و آلمان را در برخورد با حجاب این گونه تحلیل می کند:
«یک منطق، با اهداف سیاسی و مخالف با حزب است و حجاب را دارای خصیصه های رادیکالی می کند. آلن ژوپ، نخست وزیر سابق، این نکته را به نحوی موجز چنین اظهار می دارد: گفتن این مطلب که ما با افزایش بنیادگرایی مذهبی و سیاسی مواجه هستیم، توهم و خیال نیست.»
منطق دوم، ممنوعیت حجاب را ابزاری برای مبارزه با یهودستیزی می داند. دستورالعمل وزارت آموزش و پرورشی لاک فری چنین خلاصه می شود: «حجاب، منبع یهودستیزی است، بنابراین آن را منع کنید و در نتیجه معضل به حداقل کاهش می یابد، یعنی حل می شود. این نظر نیز ظاهرا فریب کارانه و نادرست است.»
دامنه یهودستیزی در فرانسه به شدت ریشه دار شده و گسترش یافته است. بزرگ ترین گروه مقصر در این جریان ها، میلیون ها طرفدار ژان ماری لوپن می باشند که ژاک شیراک سعی دارد با ممنوعیت حجاب، آنها را خشنود و راضی سازد.»(5)
تصویر روی جلد شمارة 41 امتداد را بار دیگر نگاه کنید. درست پشت سر جوان رزمنده در شهر خرمشهر نوشته شده بود: «ورود چپی و راستی و بی حجاب به این شهر مقدس ممنوع». دیروز وقتی رزمندگانی که امروز در گلزار شهدا آرام گرفته بودند و به شهر می آمدند، در مقابل دیوار نوشته های گروهک ها بر دیوارهای شهر خود می نوشتنند: «خواهرم، حجاب تو کوبنده تر از خون سرخ من است.»
به راستی چرا در وصیت نامه شهدا در کنار دفاع از ولایت و سرزمین، به پاسداری از حجاب و عفاف هم اشاره شده است؟
امروز حجاب یک سنگر است؛ پرچم آشکار و فریاد بی صدای اسلام است؛ سنگر و پرچمی که مروه الشربینی به خاطر آن شربت شهادت نوشید.
پی نوشت ها:
1. جنگ علیه زنان، مارلین فرنج، ص 65.
2. فرانتس فانون، الجزایر و مسئله حجاب، ترجمه دکتر تابنده، ص 3 و 4
3. صحیفه امام، ج 5، ص 541.
4. طلیعه انقلاب اسلامی، مصاحبه اوریانا فلانچی با حضرت امام(ره)، دم مهرماه 1358، ص 361-362.
5. صفحه اول، گزیده مطبوعات ایران و جهان، مقاله تورنتو استار، «حجاب پرچم است نه لباس» سال سیزدهم، شماره 70، اسفند 82، ص 26.
تصویب قانون منع حجاب در مدارس و دانشگاه های فرانسه، اذیت و آزار زنان مسلمان محجبه و تروریست خواندن آنان و... نشان از ترس و واهمة جهان غرب و کارتل ها و تراست هایی دارد که درآمدزایی آنان بستگی به فرهنگ عریان گری و فلسفه لذت است. امروز حجاب زن مسلمان فراتر از یک اعتقاد، به یک سمبل اسلام اصیل و استکبارستیز مبدل شده است.
جستجو در قاموس نور