حکایت صاحبدلان

کبوتر حرم

روز اول ذی القعده به عنوان روز بزرگداشت حضرت معصومهh معرفی شده است. امام جوادg دربارة ایشان می فرماید:

مَن زَارَ عَمَّتی بِقُم فَلَهُ الجَنَّة؛

هر کس عمه مرا در قم زیارت کند، بهشت برای او است.

از این رو بارگاه ملکوتی حضرت در طول تاریخ مورد توجه شیفتگان اهل بیتb به ویژه عالمان بزرگ بوده است. به همین مناسبت نظر شما را به نمونه ای از این توجه و عشق ورزی جلب می کنیم:

حجت الاسلام والمسلمین سید محمود مرعشی پسر ارشد آیت الله العظمی مرعشی نجفیw که نزدیک به پنجاه سال از عمر با برکت پدر را درک کرده است، می گوید:

پدرم حضرت آیت الله مرعشی نجفی، کبوتر حرم حضرت معصومه h بود. او هفتاد سال هر سه وعده نمازش را اول وقت در حرم اقامه می کرد و خادم حضرت معصومه h محسوب می شد. بعضی صبح ها که هنوز در حرم باز نشده بود، پدرم پشت در می نشست و به عبادت و تهجد مشغول می شد؛ حتی در زمستان که برف سنگینی می آمد، بیلچه و جاروی کوچکی با خود می برد و بیرون در حرم را جارو می کرد و همانجا مشغول عبادت می شد تا در حرم، باز شود.

دلاک زائر حضرت معصومه

آن موقع حمام خانگی رایج نبود و اکثر مردم از حمام عمومی استفاده می کردند و دلاک ها هم معمولاً محاسن بلندی داشتند. روزی مرحوم آیت الله مرعشی وارد حمام عمومی می شوند، از قضا تعدادی مسافر اصفهانی مشغول شست وشوی خود در حمام بودند، فکر می کنند ایشان دلاک است. یکی از آن ها با تحکم می گوید: «دلاک! چرا دیر کردی؟ ما عجله داریم». پدرم بدون این که چیزی بگوید، مشغول کیسه کشیدن آن ها می شود. یکی از آن ها می گوید: «اوستا خوب بلد نیستی کیسه بکشی!» در این حین، دلاک حمام وارد می شود و آقا را در این حال می بیند، از ایشان معذرت می خواهد. آن اصفهانی نیز متوجه اشتباه خود می شود و از آیت الله مرعشیw عذرخواهی می کند. آقا می گوید: «زائر حضرت معصومه هستند، اشکال ندارد».