خاندان ایشان امروزه در هیدج به (عسکری) معروف و مشهورند. که از جمله فضلای معاصر این خانواده شیخ عبد الکریم فرزند عبد الرحیم عسکری از دانشمندان هیدج بود. وی در روز عاشورای حسینی در حدود سال 1405 ق در آن سامان درگذشت و به خاک سپرده شد.
شیخ محمّد از حکمای نامدار قرن اخیر و بزرگان مدرسین بود. وی در سال 1270 ق در هیدج زنجان دیده به جهان گشود.
بهتر است شرح حالی را که خودش نوشته نقل گردد:
باری من بنده حاجی ملا محمّد (متخلص به مغنی و هیدجی) پسر حاجی معصوم علی هیدجی، آغاز شباب در مدرسه واقع در قریه مزبور (هیدج) بودم چند گاهی در دارالسلطنه قزوین به آموختن علوم رسمیه مانند: نحو و صرف و منطق و معانی و بیان (نزد سید علی خوئینی قزوینی) اشتغال داشته، ازآن پس در دارالخلافه طهران از بهشتی روان جناب آقای آقا میرزا حسین سبزواری (که سرآمد شاگردان دانشور یگانه و آموزگار فرزانه حاج مولی هادی سبزواری علیهما رحمة الباری بود) بهری از علوم کلامیه و مسائل ریاضیه استفاضه نموده.
در محضر حکیم بارع و متأله شامخ آقا میرزا ابو الحسن (اصفهانی) متخلص به «جلوه» قدّس سرّه اخذ معارف حقه و تحصیل فنون حکیمه کرده، سایر علوم را از فقه و اصول و حدیث از هرکدام به لیاقت و مناسبت استعداد مظان خود استفاده نموده، مدت بیست و پنج سال است در مدرسه منیریه واقع در جنب معصوم زاده (ناصر الدّین) به عنوان تدریس معقول به درس و بحث با طلاب مشغولیم، و الفتی با مردم و کلفتی با کس نداریم.
شعر
من مونسی گزیده ام از بهر خود مرا
یک لحظه در مفارقتش صبر و تاب نیست
خوش رو و نغزگو، ادب آموز نکته دان
هرگز نیاورد سخنی کان صواب نیست
گوینده بی زبان، سراینده بی صدا
رأیش به قیل و قال و سؤال و جواب نیست...
برخی از تلامیذ آن بزرگوار عبارتند از حضرات آیات:
1- میرزا احمد آشتیانی.
2- شیخ محمّد تقی آملی.
3- میرزا ابو الحسن شعرانی.
4- آقا جمال نوری.
5- شریعت سنگلجی.
6- میرزا احمد همدانی.
7- آخوند ملا علی همدانی.
8- شیخ نور الدّین شریعتمدار (رفیع گیلانی).
9- شیخ جعفر لنکرانی.
10- سید جعفر مرتضوی.
11- ملا نظر علی هیدجی.
12- شیخ محمّد ثابتی همدانی.
از آثار او
1- حاشیة علی منظومة السبزواری.
2- مجموعه اشعار (نظم و نثر- فارسی، عربی، ترکی).
3- دیوان هیدجی به نام (دانشنامه).
4- حاشیة علی الاسفار.
5- کشکول.
مرگ ایشان را با اختلافهای نه چندان فاحشی سایر مؤرخین و شرح حال نویسان ذکر کردند، که ما آنچه که روی سنگ قبرش حک گردیده نوشتیم. و اما سایر اختلافات به شرح زیر است:
1- 1346 ق
2- ربیع ثانی/ 1349 (نقباء البشر)
3- 1354 ق (تاریخ زنجان و رجال آذربایجان).
خلاصه آنکه در تهران درگذشت و جسدش در قم تشییع و پس از ادای نماز توسط آیة اللّه حاج شیخ عبد الکریم حائری یزدی، در جوار مقبره ابن بابویه و در کنار قبر قاضی سعید مدفون گردید.