شیخ قدرت اللّه فرزند سیف اللّه فرزند علی بن حمزه سرابی، معروف به «وجدانی فخر»، در سال 1351 ق مطابق با 1311 ش در روستای «جهیزدان»- از روستاهای شهر سراب، از شهرهای آذربایجان ایران- به دنیا آمد.
چهارده ساله بود که با آغاز سالهای جوانی، در روستای «اسب فروشان»، نزد مرحوم شیخ عبد العلی و مرحوم شیخ یوسف، ادبیات عرب را فراگرفت و سپس به سراب رخت سفر کشید و نزد حجج اسلام شیخ عبد اللّه حقّی و شیخ حسین محدّثی، مقدّمات را آموخت و سپس، در طی سفری کوتاه مدّت به تبریز، نزد استادان نامدار آن سامان، شرح لمعه را خواند.
شانزده ساله بود که در سال 1327 ش به شهر مقدّس قم آمد و نزد آیات: سید شهاب الدّین مرعشی، سید محمّد باقر طباطبائی سلطانی، شیخ محمّد صدوقی یزدی و میرزا محمّد مجاهدی تبریزی- که رحمت خدا بر آنان باد- به فراگیری درس های خارج فقه و اصول را آغاز کرد و از حضرات آیات: سید محمّد حجّت کوه کمری (مدت کوتاهی)، سید حسین طباطبائی بروجردی، شیخ عبد النبی عراقی (پدر همسرش)، سید کاظم شریعتمداری، سید کاظم تبریزی، سید روح اللّه خمینی، سید محمّد داماد یزدی، شیخ محمّد علی اراکی و دیگر بزرگان حوزه علمیه قم بهره ها برد.
پس از پشت سر نهادن سالها تلاش در راه فراگیری دانش، از حضرات آیات:
شیخ عبد النبی عراقی، مرعشی نجفی، سید ابو القاسم کاشانی و برخی دیگر از اساتید اجازه اجتهاد گرفت که تمامی این اجازه ها به خطّ و امضای نامبردگان، نزد بازماندگان وی موجود است.
همچنین از بزرگان دین و دانش چون: شیخ عبد النبی عراقی، مرعشی نجفی، سید محسن طباطبائی حکیم، شیخ محمّد علی اراکی و سید ابو القاسم خویی اجازه روایت گرفت که این اجازه ها هم همگی به خطّ و امضای نامبردگان، نزد بازماندگان موجود است.
ناگفته نماند که این استاد ارجمند از همان آغاز دانش اندوزی، به تدریس نیز پرداخته است و پس از گفتن مقدّمات، بارها برخی کتاب های درسی حوزه علمیه را به شرح زیر تدریس کرده است:
1- شرح منظومه منطق و منظومه فلسفه نزدیک به پنج بار، در حرم حضرت معصومه علیها السّلام.
2- شرح لمعه (نزدیک به بیست و دو بار، در حسینیه آیت اللّه مرعشی نجفی).
در اینجا، گفتنی است که آن مرحوم- پس از آنکه چهل و سه سال پیش به بیماری صعب العلاج گرفتار آمد- با خدای خود عهد کرد که اگر شفا یابد، تا آنجا که برایش مقدور است، تدریس شرح لمعه را رها نکند و خداوند سبحان نیز او را که بارها به زیارت بانوی بزرگ اسلام فاطمه معصومه علیها السّلام رفت و به آن حضرت متوسّل شده بود، شفا داد و او تا روزی که نزد خدایش رفت، تدریس شرح لمعه را که بیش از هفتصد تن از طلّاب و فضلا در آن گرد می آمدند، ترک نکرد.
3- رسائل و مکاسب (نزدیک به ده بار، در مسجد اعظم).
4- کفایة الاصول (نزدیک به پنج بار، در مسجد اعظم).
5- تجرید الاعتقاد (چندین بار).
وجدانی فخر در طول عمر پربار خویش علاوه بر تدریس، آثار قلمی ارزشمندی از خود به جای گذاشت که عبارتند از:
1- آداب معاشرت در اسلام (یا راهنمای انس و مودت).
2- اجتهاد در اسلام.
3- الإیضاح فی الطلاق و النکاح (به صورت صیغ العقود).
4- الجواهر الفخریة فی شرح الروضة البهیة (در 16 جلد).
5- انوار منطقیه.
6- تقریرات درس استادش شیخ عبد النبی عراقی.
7- رساله ای در قاعده لا ضرر.
8- رساله عملیه.
9- فقه استدلالی درباره کسبهای حرام.
10- کار و کوشش.
11- وظائف المکلّفین فی الاصول و الفروع من الدّین.
این محقق گرانقدر سرانجام در بامداد روز شنبه 27/ مرداد/ 1375 ش برابر با آغاز/ ربیع الثانی/ 1417 ق در پی سکته مغزی در بیمارستان خاتم الانبیاء صلّی اللّه علیه و آله و سلم تهران، دیده از جهان فروبست و پیکر وی عصر روز یکشنبه در قم تشییع و در حرم مطهّر حضرت فاطمه معصومه علیها السّلام به خاک سپرده شد.[1]
پی نوشت:
جستجو در قاموس نور