طرق اثبات زنا

در این زمینه بحثهای مفصلی در فقه مطرح است که ما در ذیل به پاره ای از آنها اشاره می کنیم

1-راه اثبات زنا از طریق شهادت چهار مرد عادل است که به نحو یکسان شهادت دهند که ما دیدیم [i] که همانند دخول میل در مکحله این امر حاصل شده است پس شهادت غیر مسلمان کافی نیست و البته با اقرار خود زانی آنهم چهار مرتبه به شرط آنکه این اقرار بدون جبر و اکراه باشد، زنا قابل اثبات است.

2-در آیه 13 سوره نور در قضیه افک به این نحو بر دروغگویی اصحاب افک استدلال شده است که آنها چهارشاهد نیاوردند و معلوم است که شاهد نیاوردن دلیل بر برائت ظاهری می شود نه برائت واقعی [ii] یعنی ممکن است شخصی دیده باشد که دو نفر مشغول زنا هستند اما  به جهاتی چون یک نفر است نباید شهادت دهد و لذا حتی اگر سه نفر هم شهادت دهند حد قذف و تهمت بر آنها جاری می شود و شلاق می خورند.

اسلام دینی است که مجازات سختی برای زنا کار قرار داده است اما راههای اثبات او را هم مشکل گرفته است که هر کس هوس نکند دیگری را متهم کند یا این مساله زنا خیلی علنی نگردد.

3-در مواردی که شوهر دیده زنش مرتکب زنا شده و شاهدی ندارد، تنها راه آن، لعانست و لعان به این نحو است که شوهر چهار بار سوگند می خورد و خدا را گواه می گیرد که آنچه می گوید راست است و دروغ نمی گوید و در مرتبه پنجم خودش را لعنت می کند و می گوید لعنت خدا بر من اگر دروغ بگویم  در اینجا اگر زن اقرار کرد که مجازات می شود و اگر هم سکوت کرد و از خودش دفاع نکرد باز هم مثل اقرار است ولی یک راه دیگر جلوی زن می گذارند و می گویند تو هم بیا و مثل او قسم بخور که شوهرت دروغ می گوید و در دفعه پنجم بگو غضب خدا بر من اگر شوهرم راست می گوید، در اینجا اسلام حکم به جدایی مطلق می کند و همین عمل را در حکم طلاق می داند.

در صدر اسلام چنین مسأله ای اتفاق افتاد و پیامبر(ص) بین هلال بن امیه که مدعی بود زنش زنا کرده و لعان کرده بود و زنش که حرف شوهرش را قبول نکرد حکم به جدایی فرمود. [iii]

4-اگر در بحث فقهی، ما برای علم قاضی حجیت قائل باشیم و این عقیده را بپذیریم که اگر قاضی علم پیدا کند فلان زن زنا داده است، می تواند و باید حدود را جاری نماید، اقامه چهار شاهد و ... لازم نیست. [iv]