بنا به گواهی تاریخ، امام جواد علیه السّلام بسیار حج می گزارد. در روایت آمده است: «در سال 254 ق. ابو جعفر ثانی علیه السّلام را دیدم که پس از بالا آمدن خورشید با کعبه وداع می کرد. سپس به طواف پرداخت و در هر «شوط» رکن یمانی را می بوسید. چون شوط هفتم را انجام می داد، رکن یمانی و حجر الاسود را بوسید و دست بر آن کشیده، بر چهره خود مالید. آن گاه به سمت مقام رفت و پشت آن دو رکعت نماز گزارد، سپس به پشت کعبه به سوی «ملتزم» رفت و همان جا در کنار کعبه قرار گرفت... سپس مدت زیادی ایستاده دعا می کرد. آن گاه از در حناطین (گندم فروش ها) خارج شد.
راوی می گوید: در سال 219 ق. نیز او را [در حرم] دیدم که شبانه با کعبه وداع می کرد. در هر شوط، رکن یمانی و حجر الاسود را می بوسید. چون به شوط هفتم رسید، در سمت عقب کعبه، نزدیک رکن یمانی و بالای حجر در کنار کعبه قرار گرفت... آن گاه نزد حجر الاسود آمد و آن را بوسید و دستی بر آن کشید، سپس به سوی مقام [حضرت ابراهیم علیه السّلام] رفت و دو رکعت نماز پشت مقام گزارد و بدون این که به سمت کعبه بازگردد، حرم را ترک نمود. وقوف او نزد ملتزم به اندازه ای بود که دوستان ما هفت و برخی از آنان هشت شوط گرد حرم طواف کردند».[1]
پی نوشت:
[1] حیاة الامام الجواد، ص 68.