×

علی(ع) از نگاه قرآن، پیامبر(ص)، ائمه(ع) و شخصیتها

رسول خدا(ص) آمد و پیامبر(ص) علی(ع) و امام حسن(ع) و امام حسین(ع) و فاطمه زهرا(س) نزد یکدیگر دوستی علی(ع)رسول خدا(ص) در وصف دوستی علی(ع) چنین می فرمایند: دوستی علی(ع) نعمتی است و پیروی از او علی(ع) در شعر امام خمینیادبیات و فرهنگ مسلمانان در سایه سار قرآن و اهل بیت جانی تازه یافته است. ابیات «دِعْبَلْ»دِعْبَلْ، شاعر حماسه سرا و مبارز، که پشتیبان آل علی(ع) بود و در زمان حضرت رضا(ع) می زیست، وقتی که پس از آنها، وصی پیامبر(ص)، علی(ع) مولای او است. علی ای همای رحمتمرحوم آیة الله العظمی مرعشی نجفی فرمودند: شبی توسل کردم تا یکی از اولیای خدا را در خواب ببینم، آن کسی است که او را در خواب در حضور حضرت علی(ع) دیده بودم. این شعر با خطی خوش بالای ضریح حضرت علی(ع) نصب شده است. ادب علمیعلامه بزرگوار طباطبایی در وصف امام علی(ع) می فرمایند: آنچه برای دانشمندان چشمگیر است ادب علمی

چکیده ماشینی


تعداد بازدید : 2846     تاریخ درج : 1390/08/08

25

آیه تطهیر

ام سلمه می گوید: روزی پیامبر اکرم(ص) در خانه ام تشریف داشتند، روی بدن مبارکشان ملحفه ای بود، حضرت فاطمه(س) نزد پدر گرامی اش آمد. آن حضرت به ایشان فرمود: بگو همسرت بیاید. علی(ع) نزد رسول خدا(ص) آمد و پیامبر(ص) علی(ع) و امام حسن(ع) و امام حسین(ع) و فاطمه زهرا(س) نزد یکدیگر جمع شدند. سپس همگی از غذایی که حضرت فاطمه پخته بود میل کردند. ام سلمه می گوید من در آن هنگام در اتاق مشغول نماز خواندن بودم. پس از این که نزد یکدیگر جمع شدند، این آیه نازل شد: «اِنَّما یُریدُ اللّه لِیُذْهِبَ عَنْکُمُ الرِّجْسَ اَهْلَ الْبَیتِ وَ یُطَهِّرَکُمْ تَطْهیرا.» سپس پیامبر(ص) کسا و ملحفه را روی تمام آن ها قرار داد و خود نیز با آنها زیر کسا بود، سپس دستش را از زیر کسا خارج کرد و با انگشت به آسمان اشاره کرد و فرمود: اینان اهل بیت من و حمایت کننده من هستند. خدایا! پس پلیدی را از آنان دور فرما و آنها را پاکیزه گردان.

دوستی علی(ع)

رسول خدا(ص) در وصف دوستی علی(ع) چنین می فرمایند: دوستی علی(ع) نعمتی است و پیروی از او فضیلتی است که فرشتگان به آن معتقدند. پس از من کسی در جهان گام ننهاد، جز آن که علی(ع) از نظر عزت و افتخار بهتر از او است. او راهنمایی است نه سخت گیر و نه شتاب کار، نه سهل انگار در تباهی و عناد روز، زمین او را بر می گیرد و گرامی می دارد.

دوستی علی(ع) دوستی پیامبر(ص)

رسول اکرم(ص) در وصف دوستی علی(ع) می فرمایند: آگاه باش کسی که علی را دوست بدارد، مرا دوست داشته است و کسی که مرا دوست بدارد، خدا از او خشنود است و کسی که خدا از او خشنود باشد، بهشت را به او پاداش می دهد.

برگزیده خدا

پیامبر اکرم(ص) به فاطمه(س) فرمود: پروردگار من توجهی به اهل زمین کرد و پدرت را از میان آنان برگزید و برای بار دوم توجه کرد و شوهرت را برگزید و سپس به من وحی کرد که برای او همسر برگزینم و وی را جانشین خود کنم.

علی(ع) در شعر امام خمینی

ادبیات و فرهنگ مسلمانان در سایه سار قرآن و اهل بیت جانی تازه یافته است. نام و یاد مولای پارسایان علی(ع) آب حیات و بقا است و آثار ادبی را از آفت فنا و فراموشی پاک ساخته است. مدح مولا، زینت بخش دیوان ها، دل ها و دفترها است. امام و مقتدای ما، روح خدا، خمینی عزیز که دارای روحی لطیف و درونی عارفانه بود، اشعاری را به نام و یاد مولای متقیان علی(ع) سروده اند. ایشان می گویند:

فارغ از هر دو جهانم به گلِ روی علی از خم دوست جوانم به خم موی علی
طی کنم عرصه ملک و ملکوت از پی دوست یاد آرم به خرابات چو ابروی علی

ابیات «دِعْبَلْ»

دِعْبَلْ، شاعر حماسه سرا و مبارز، که پشتیبان آل علی(ع) بود و در زمان حضرت رضا(ع) می زیست، وقتی که در بستر مرگ قرار گرفت، کاغذی طلبید و ابیات زیبا و پر معنایی سرود که ترجمه آن چنین است: دِعبَل برای روز قیامت و ملاقات با خدا این عقیده را آماده کرده است که خدایی جز خدای یگانه نیست. دعبل این عقیده را از روی اخلاص به زبان آورد و امید آن دارد که در پرتو آن، خداوند او را مشمول رحمتش قرار دهد. خدا و پیامبر(ص) و پس از آنها، وصی پیامبر(ص)، علی(ع) مولای او است.

او وصیت کرد این اشعار را در کاغذ نوشته، همراه او دفن کنند. پس از چند روز که از مرگ او گذشت، شخصی او را در خواب دید و از حال او پرسید او در پاسخ گفت: خداوند به سبب آن ابیات مرا مشمول رحمت خود کرد.

علی ای همای رحمت

مرحوم آیة الله العظمی مرعشی نجفی فرمودند: شبی توسل کردم تا یکی از اولیای خدا را در خواب ببینم، آن شب در عالم رؤیا دیدم در زاویه مسجد کوفه نشسته ام و امیرمؤمنان علی(ع)، با جمعی حضور دارند. حضرت فرمودند: شعرای اهل بیت را بیاورید. چند تن از شعرای عرب زبان و فارس آمدند، حضرت فرمودند: محمد حسین شهریار را بیاورید. شهریار آمد. حضرت به او گفتند: شعرت را بخوان. او این سروده را خواند.

علی ای همای رحمت تو چه آیتی خدا را...

آیة الله مرعشی نجفی فرمودند: وقتی شعر شهریار به پایان رسید، از خواب بیدار شدم. چون این شاعر را ندیده بودم، پرسیدم شهریار شاعر کیست؟ گفتند: در تبریز زندگی می کند. او را دعوت کردیم و به قم آمد. دیدم همان کسی است که او را در خواب در حضور حضرت علی(ع) دیده بودم. از او پرسیدم: این شعر «علی ای همای رحمت» را کی سروده ای؟ شهریار با شگفتی گفت: شما از کجا می دانید. حضرت آیة الله نجفی ماجرای رؤیای راستین خود را بازگو کرد. شهریار منقلب شد و وقتی زمان و ساعت آن شب را گفت، مطابق همان زمانی بود که آیة الله مرعشی خواب دیده بود. این شعر با خطی خوش بالای ضریح حضرت علی(ع) نصب شده است.

مدح علی(ع)

حکیم و ریاضی دان ایرانی، شیخ بهایی در وصف علی(ع) چنین می فرمایند: او جوانمردی بود که در مقام بزرگداشتش هر چه بخواهیم، می توانیم بگوییم، جز آنچه مسیحیان درباره حضرت مسیح گفتند. پیامبر(ص) در روز غدیر خم به امر خداوند او را به امامت برگزید. او گرامی ترین مخلوقات خدا بود. او راز کشتی نوح و پرتو آتش کلیم و سرّ بساط سلیمان بود.

علی(ع) از دیدگاه خواجه نصیرالدین طوسی

مرحوم خواجه نصیرالدین طوسی در وصف امیرمؤمنان می فرمایند: علی (ع) داناترین و باهوش ترین مردم بود.او همیشه در کنار رسول الله(ص) حضور داشت و پس از پیامبر(ص) زاهدترین و فرزانه ترین مردم محسوب می شد. علی(ع) ایمانش بر همه مقدم تر، سخنش فصیح تر و اراده اش از همه محکمتر بود و به اجرای احکام و قوانین اسلامی توجه فراوانی داشت. دوستی و یاری کردن او واجب است. رتبه و مقام او با پیامبران برابر است. او سرچشمه ای بود که دانشمندان، علوم خود را منسوب به او می دانند.

انسان کامل

امام خمینی(ره) در وصف جد بزرگوار خود، علی(ع) می فرماید: سلام و درود بر مولایمان (امیرالمؤمنین) که نمونه انسان کامل و قرآن ناطق است. تا ابد نام بزرگ او باقی است. او خود الگوی انسانیت و مظهر اسم اعظم است. آن بزرگوار شخصیتی است که دارای ابعاد بسیار است و مظهر اسم جمع الهی است که دارای تمام اسماء و صفات است. تمام اسماء و صفات الهی در ظهور و بروز در دنیا و در عالم، با واسطه رسول اکرم(ص) در این شخصیت بروز کرده است. ابعادی که از او مخفی است، بیشتر از آن ابعادی است که از او ظاهر است.

ادب علمی

علامه بزرگوار طباطبایی در وصف امام علی(ع) می فرمایند: آنچه برای دانشمندان چشمگیر است ادب علمی است که انسان در زندگی صاحب نهج البلاغه علی(ع) مشاهده می کند؛ یعنی با آنکه در دل، دریایی بیکران از علوم مختلف را انباشته، چگونه در دوران پیامبر اسلام(ص) هیچ گونه سخنی در هیچ زمینه ای به زبان نیاوردند و تنها در برابر پیامبر اسلام(ص) گوش بودند که فقط می شنیدند و این برای یک فیلسوف، بزرگترین درس است که باید در هر زمینه، ادب علمی خود را حفظ نمایند و اگر به یک ابتکار علمی دست یافت، در برابر استاد اظهار وجود ننماید و این خود، بزرگترین روش اخلاق فلسفی است که از نهج البلاغه درس می گیریم.

نهج البلاغه علی(ع)

علامه حسن زاده آملی در وصف امام علی(ع) چنین می فرمایند: کلمات امیرالمؤمنین نه فقط از حیث بلاغت نهج البلاغه است، بلکه در جمیع مشئون و امور حیات انسانی روشی قویم و طریقی مستقیم است. نهج البلاغه کتابی است که اگر در آن به ترتیب حروف تهجی از «الف» تا «یا» در هر یک از معارف الهی بحث گردد، اصول و امهاتی را جایز است که هر اصلی خود شجره طیبه و اثمار بسیار است.

کلمات کلیدی
قرآن  |  خدا  |  امام  |  رسول اکرم  |  پیامبر ( ص )  |  علی ( ع )  |  حضرت فاطمه  | 
لینک کوتاه :